Γιατί η Eλλάς ΔΕΝ έπρεπε να χορηγήσει άσυλο στους τούρκους στρατιωτικούς
του Βασίλη Ζώη
Γνωρίζω ότι η παρακάτω άποψη πιθανότατα να είναι αντιδημοφιλής στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης καθώς και στον Πατριωτικό χώρο. Επειδή όμως –ειδικά στον «χώρο»- όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε και επειδή δεν σκοπεύω να δώσω διαπιστευτήρια « πολιτικής ορθότητας» καταθέτω τούτες τις σκέψεις.
Το καλοκαίρι του 2016 λοιπόν οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων της γείτονος διαφεύγουν και εισέρχονται σε Ελληνικό έδαφος. Η υπόθεση ΑΜΕΣΩΣ αποκτά δημοσιότητα και η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω απόλυτα αλλά η κοινή λογική λέει πως θα πρέπει να έγινε αξιολόγηση των χαμηλόβαθμων αυτών στρατιωτικών από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και φυσικά από τις Μυστικές Υπηρεσίες.
Δεν ξέρω –και γι’ αυτό θα κρατήσω κάποια επιφύλαξη- σε ποιο βαθμό οι αξιωματικοί εκ των συλληφθέντων (οι περισσότεροι είναι υπαξιωματικοί) γνώριζαν ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ στρατιωτικά μυστικά της Τουρκίας τα οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η Ελλάς και φυσικά αν θα ήταν συνεργάσιμοι ώστε να τα αποκαλύψουν. Θεωρώ όμως πως η Ελλάς έπρεπε να αφήσει κατά μέρους τους υποτιθέμενους ανθρωπισμούς περί «ασύλου» και «ικέτη» και να κοιτάξει κυνικά την όλη υπόθεση ώστε να αποκομίσει οφέλη.
Εξηγούμαι. Καμία συμπόνια δεν θρέφω για τούρκους στρατιωτικούς, κεμαλικούς μάλιστα οι οποίοι μισούν βαθύτατα τον Ελληνισμό και στο κάτω κάτω σε πραξικόπημα μετέχουν πρέπει να είναι έτοιμοι για όλα, ακόμη και για τον ατιμωτικό θάνατο πόσο μάλλον φυλάκιση. Εδώ να επισημάνω ότι από το 2004 η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στην Τουρκία, στοιχείο που αποδυναμώνει ακόμη και την νομική επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα χορήγησης ασύλου, αλλά παραδόξως δεν το άκουσα ή διάβασα από «εγκριτους» νομικούς.
Η Ελλάς όφειλε, αφού είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο οι στρατιωτικοί να είναι κοινωνοί σημαντικών μυστικών (που δεν είναι), άμεσα και μυστικά να επικοινωνήσει με τον Ερντογάν και να τους προσφέρει «πακέτο». Και μάλιστα να απαιτήσει πως οποιαδήποτε διαρροή περί παραδόσεως θα την αρνηθεί, να κρατηθεί δηλαδή το όλο θέμα κάτω από το τραπέζι. Μας νοιάζει τι θα τους έκανε ο Ερντογάν; Ακόμη και να διέρρεε όμως η παράδοση μπορούσαμε να επικαλεστούμε σειρά δικαιολογιών. Στο κάτω κάτω στρατιωτικοί είναι που επιχείρησαν να ανατρέψουν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Για φανταστείτε για παράδειγμα το 1967 να είχε αποτύχει το πραξικόπημα κατά της δημοκρατίας και συνεργάτες των Παπαδόπουλου, Παττακού κτλ να είχαν ζητήσει άσυλο σε μία χώρα με δημοκρατία όπως π.χ η Ιταλία. Θα τους χορηγούσε; Δεν είμαι καθόλου βέβαιος! Και μην βιαστεί κάποιος να πει ότι έδωσε η Ιταλία το 1973 στο πλήρωμα του «Βέλους» διότι εκείνο με την αυτομόλησή του στράφηκε εναντίον ΜΗ δημοκρατικά εκλεγμένης Κυβερνήσεως.
Έχουμε μετατραπεί σε μία «Χώρα Άσυλο». Άσυλο στους μπαχαλάκηδες, άσυλο στον ανθελληνισμό, άσυλο στους παράνομους μετανάστες τους οποίους συλλήβδην βαφτίσαμε πρόσφυγες, γενικά άσυλο σε άτομα που ΜΟΝΟ προβλήματα μας δημιουργούν.
Γιατί όμως η Ελλάς όφειλε να τους δώσει πίσω; Διότι πάντα δρώντας υστερόβουλα και ΥΠΕΡ των Εθνικών μας συμφερόντων ακόμη και να μην έκανε επιτόπου «παζάρι» θα άφηνε υποχρεωμένο τον Ερντογάν. Υποχρεωμένο από μία χειρονομία που θα ερχόταν σε μια εξαιρετικά δύσκολη γι’ αυτόν συγκυρία. Χειρονομία την οποία η Ελλάς θα εξαργύρωνε αργότερα σε Αιγαίο ή Κύπρο ή τέλος πάντων όπως μια σοβαρή Εθνική Κυβέρνηση έκρινε σωστό.
Εμείς όμως κοιτάξαμε να δώσουμε διαπιστευτήρια δημοκρατικότητας και ανεξαρτησίας των Εξουσιών. Τρίχες! Και το χειρότερο ο τραγικός Τσίπρας βιάστηκε να τους «δώσει» τηλεφωνικά στον Ερντογάν και στην συνέχεια όλα έγιναν σαλάτα. Και εξευτελίστηκε και δεν τους έδωσε! Στην πολιτική το Εθνικό Συμφέρον υπερέχει όλων! Χρειάζονται ατσαλένια νεύρα, ευστροφία και ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ με τελικό στόχο το συμφέρον της Πατρίδας.
Να το θέσω ανάποδα; Που εξυπηρέτησε την Ελλάδα η χορήγηση ασύλου στους τούρκους στρατιωτικούς ; ΠΟΥΘΕΝΑ! Είπαν πολλοί ότι έσωσε η χορήγηση το γόητρο της δημοκρατίας τους και μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στην διεθνή κοινή γνώμη διότι αποδείχτηκε πως λειτουργεί ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Ξανά τρίχες! Τον είδαμε και τον «διεθνή παράγοντα» πόσο μας συμπαραστάθηκε τόσο στην Κύπρο με τους τουρκικούς τσαμπουκάδες στην ΑΟΖ, στο Αιγαίο καθημερινά αλλά και στην αιχμαλωσία των δύο Στρατιωτικών μας. Να κάνουμε λοιπόν τα «καλά παιδιά» μην τυχόν και κάποιοι μας πουν ότι δεν είμαστε αρκετά δημοκράτες. Και φυσικά οδηγηθήκαμε σε σειρά ατιμωτικών υποχωρήσεων το επόμενο διάστημα σε ζωτικές περιοχές για το Έθνος.
Είναι ξεκάθαρο πως ο Ερντογάν έχει πάρει στα πολύ σοβαρά την υπόθεση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με τους πραξικοπηματίες και φέρει βαρέως την μη παράδοση. Όσοι θεωρείτε ότι το πραξικόπημα ήταν στημένο καλό είναι να μην αφήσετε τα αστυνομικά μυθιστορήματα να μπερδεύουν την σκέψη σας. Ανεπαρκές ήταν, στημένο ΟΧΙ. Αλλά και στην ακραία περίπτωση που ήταν στημένο καθίσταται ακόμη πιο ηλίθια ως πράξη η παραμονή στη Ελλάδα και η χορήγηση ασύλου για τους οκτώ καθώς θα μπορούσαν να είναι βαλτοί από την πλευρά Ερντογάν ακριβώς για δημιουργία τέτοιου επεισοδίου.
Ας μην κάνει κάποιος το λάθος και νομίσει ότι η παραπάνω οπτική είναι στο πλαίσιο κατευνασμού του Ερντογάν. Είναι στο πλαίσιο μια έξυπνης, υστερόβουλης και αδίστακτης πολιτικής. Δεν ισχυρίζομαι ότι θα άλλαζε η στάση της Τουρκίας απέναντί μας. Επισημαίνω όμως ότι θα μας γλίτωνε από έναν ΕΝΤΕΛΩΣ αχρείαστο «πονοκέφαλο». Πάρτε για παράδειγμα το πόσο έξυπνα χειρίζονται αντίστοιχα θέματα η Ρωσία ή οι ΗΠΑ. Ναι να ρισκάρουμε και να έχουμε θερμό επεισόδιο ή και μεγάλη κλιμάκωση με την Τουρκία για μια ενέργεια την οποία θα ξεκινήσουμε ΕΜΕΙΣ και θα μας προσφέρει στρατηγικής σημασίας Εθνικά οφέλη, όπως για παράδειγμα ανακήρυξη ΑΟΖ. Να ρισκάρουμε επεισόδια και κλιμάκωση με την Τουρκία προστατεύοντας τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ παιδιά, τους πιλότους μας, το στρατιωτικό μας προσωπικό, την Κύπρο μας. Να ρισκάρουμε σειρά γεγονότων για χάρη οκτώ χαμηλόβαθμων κεμαλικών με μηδενικό κέρδος για την Πατρίδα είναι ηλίθιο και εθνικά ανεπίτρεπτο.
