Η καμπάνα, η σύνταξη του παππού και ο πλούτος που δεν έρχεται
Η παραπάνω τοποθέτηση, με μπόλικη δόση μπλάκ χιούμορ, στην κυνικότητα ή την «γαϊδουριά» της απεικονίζει σε κάποιο βαθμό όμως την πραγματικότητα. Άλλωστε η Ελλάδα σταδιακά μετατρέπεται σε μία χώρα γερόντων και φτωχών. Πρόσφατη έρευνα αποτυπώνει αυτό που όλοι λίγο πολύ ψυλλιαζόμαστε, ότι δηλαδή σε 60 χρόνια οι Έλληνες θα έχουν μειωθεί στη χώρα κατά σχεδόν 3 εκατομμύρια. Προσέξτε δεν λέω ότι θα έχει μειωθεί ο πληθυσμός της χώρα διότι κάποιοι έχουν βαλθεί απλά να τον αντικαταστήσουν, άλλωστε το ομολογούν.
Η έρευνα με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν» που υπογράφει η νομικός Ήρα Έμκε- Πουλοπούλου, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού, μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, υπό την αιγίδα της οποίας, άλλωστε τελεί η έκδοση είναι «κραυγή αγωνίας». «Στόχος του βιβλίου είναι να αποδείξει ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού βρίσκονται "υπό διωγμόν", υφίστανται, δηλαδή, συστηματική υποβολή σε ταλαιπωρίες, που έχουν οδηγήσει ή θα καταλήξουν στο μέλλον στην απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα, από την οικογένειά τους, από τη δουλειά τους, από τους φίλους τους, ακόμη και από τη ζωή» σημειώνει χαρακτηριστικά η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και συμπυκνώνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας ως εξής:
«Οι δημογραφικοί δείκτες εξελίσσονται με βραδύ ρυθμό και βελτιώνονται με ακόμη βραδύτερο. Αν, όμως, η στρατηγική που έχει ως στόχο την αύξηση των γεννήσεων, την επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης, τον περιορισμό της αποδημίας, δεν εφαρμοστεί ΤΩΡΑ, τα προβλήματα του πληθυσμού θα εκδικηθούν εκείνους που τα αγνοούν!».
Την πραγματικότητα που ωμά λοιπόν μου περιέγραψε ο φίλος σίγουρα και εσείς την έχετε δει, την έχετε ακούσει την έχετε υποψιαστεί τέλος πάντων. Γονείς ή παππούδες να συντηρούν σε σημαντικό βαθμό τα παιδιά με την όποια σύνταξη έχουν. Παιδιά τα οποία είτε εργάζονται και αμείβονται με 300-600 ευρώ, είτε εργάζονται και τους οφείλονται δεδουλευμένα, είτε απασχολούνται περιστασιακά, είτε ακόμη ακόμη είναι άνεργα. Και αυτά με την αμόλυβδη π.χ σταθερά στο 1.60. Βλέπετε τα Μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και οι "εφαρμοστικοί" μπορεί να μην έφεραν παραγωγή πλούτου και ανάπτυξη έφεραν όμως δυστυχία, ακρίβεια και φτωχοποίηση. Η Πατρίδα είναι σφικτά δεμένη με την θηλιά της αυστηρής επιτροπείας και το χειρότερο το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό των Μνημονίων μοιάζει ανίκανο να βάλει μπρος τις μηχανές να δουλέψουν για να δώσει η Ελλάδα δώσει ψωμί στα παιδιά της, τα οποία της κουνάνε μαντήλι και φεύγουν.
Ο Τουρισμός μόνο δεν αρκεί, άλλωστε μπορεί να δώσει βαθιές ανάσες ή να λειτουργήσει για ένα τμήμα της Ελλάδας όχι για το σύνολο της. Τα ποσά των συντάξεων συνεχώς θα μειώνονται και στο βάθος δεν φαίνεται πουθενά πειστική πολιτική για αυτό που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη η χώρα. Παραγωγή πλούτου. Αυτή την πολιτική που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και όχι απασχόλησης, αυτή που θα επιτρέψει την όποια επιβίωση του Ασφαλιστικού, αυτή που θα επιτρέψει στα νέα παιδιά εκτός από όνειρα να κάνουν και Οικογένεια.
